Getting to know
Ton van Ede
Als je het Ton van Ede eerlijk vraagt gaat zijn hart sneller kloppen van een Amerikaanse Peterbilt dan van een Maserati. Toch heeft hij het naar zijn zin bij Louwman Exclusive. Ondanks dat hij niet graag stil zit, wisten we hem te strikken voor een kop koffie in de showroom langs de A2.
Je draait al een tijdje mee in de autowereld. Hoe ben je in het vak terecht gekomen?
Ik werkte bij een autotransportbedrijf en sprak mijn oud-collega Gerrit op een verjaardagsfeestje. Hij werkte bij Hessing en vertelde dat ze mensen zochten. Ondanks dat ik geen diploma’s had heb ik toen gesolliciteerd. Ik was handig en werkte graag met mijn handen. En ik werd aangenomen als monteur. Zo heb ik het vak geleerd.
Wilde je als kind al monteur worden?
Nee, mijn vader was vrachtwagenchauffeur en zo kreeg ik het ‘vrachtwagen-virus’. Ik wilde graag vrachtwagenchauffeur worden, maar toen ik eenmaal op de weg zat was ik gauw genezen. Dat hangen in de rechterbaan en die drukte op de weg vond ik niks. Ondanks dat ik vrachtwagens heel mooi vond, wilde ik liever met mijn handen bezig zijn.
Maar de passie voor vrachtwagens is er nog steeds?
Ik ben vooral nog steeds gek op van die Amerikaanse vrachtwagens met die lange neuzen. Een Peterbilt vind ik prachtig. Je ziet ze in Nederland maar weinig rijden. Soms ga ik naar een truckerfestival als er eentje in de buurt is. Ik zeg altijd tegen mijn vrouw: “Als ik de hoofdprijs win is het eerst wat ik bestel een Peterbilt uit Amerika.” Voor de hobby uiteraard, ik zou er niet meer mijn werk van willen maken.
Als ik de hoofdprijs win is het eerst wat ik bestel een Peterbilt uit Amerika.
Dus geen spijt dat je monteur bent geworden?
Nee, ik vind werken met mijn handen leuk. Ik werd eerst monteur voor Amerikaanse auto’s en daarna runde ik met twee collega’s de homologatie tak. Dus het geschikt maken van auto’s voor de lokale wetgeving. Voordat Hessing overging naar Louwman Exclusive werkte ik in de plaatwerkerij. Ik demonteerde auto’s na schade en monteerde ze weer als de onderdelen terugkwamen van de spuiterij. Tegenwoordig gebeurt het meeste herstelwerk gewoon bij de schadehersteller, dus ben ik als monteur voor Lexus aan de slag gegaan. Inmiddels ondersteun ik daarnaast de jongens in het magazijn en help hen met onder andere het herinrichten van het magazijn en orderpicking,
Je hebt veel met Amerikaans auto’s gewerkt, wat vind je van Lexus?
Lexus is een mooi merk om aan te werken. Het past allemaal goed in elkaar. Ik ben nu een dagje ouder en dan laat je je wat minder snel opjutten. Ik vind het nu leuk om storingen uit te zoeken bijvoorbeeld. En niet alleen voor Lexus. Ik heb een keer een Bentley in de werkplaats gehad met een olielekkage in de bedrading. Van de buitenkant zag je niks en was de bedrading netjes geseald. Maar een druksensor was inwendig lek en daardoor kwam er olie in de bedrading. Het was best een puzzel om daar achter te komen. Vervolgens moest de complete bedrading van de auto worden vervangen. De hele binnenkant van de auto stond uitgestald naast de brug. Ik fotografeerde alles om goed vast te leggen hoe de bedrading door de auto liep. Dat was zo’n project waar van ik het eigenlijk jammer vond dat hij af was.